Strona jest częściowym zapisem wydarzeń, które rozegrały się w ciągu dwóch tygodni maja 2014 roku, podczas mojego pobytu na rezydencji w CRIR w Christianii w Kopenhadze. Zaaranżowana przeze mnie sytuacja – Zabawa w dom – stała się kluczową dla uporządkowania zagadnień związanych z domem i domowością, oraz wybrania tych najistotniejszych do dalszej pracy nad doktoratem.
Podczas dwutygodniowego wyjazdu naszą codziennością stał się performance jako proces, w którym rzeczywistość mieszała się ze sztuką. Pozwoliłam rzeczom dziać się, był to eksperyment, który celowo wymknął się regułom. Przedsięwzięcie nazwałam „Zabawą w Dom”.
Obserwacje poczynione podczas dziania się zaaranżowanej przeze mnie sytuacji zainspirowały mnie do spisania najważniejszych wątków związanych z domem i domowością. Wyznaczyło to niejako strukturę mojego doktoratu. Indeks zawiera hasła i słowa kluczowe, które mogą być traktowane jako nazwy pokoi. Natomiast sam układ pokoi może być różny. Chciałam, aby wchodzenie do kolejnych następowało według osobistego uznania, składając się na komponowanie indywidualnej narracji.
Moim celem było podjęcie działania wpisującego się w critical spatial practice, stworzenie rzeźby społecznej, w której przestrzeń budynku/architektury była platformą działania i stawiania pytań. Pozwoliłam rzeczom dziać się.
Do zabawy zaprosiłam Bena – filozofa i przyjaciela z Genui oraz zabrałam ze sobą mojego syna Bruna. Na emigracji mieliśmy się wcielić w „typowe” role Polaków, którzy wyjechali „za chlebem”, gdzie Polka sprząta i gotuje, a Polak remontuje. Nasz performance stał się również krytycznym komentarzem do sytuacji Polaków wyjeżdżających do pracy za zachodnią granicę.
Małgorzata Markiewicz
